Het is een misvatting dat alles altijd maar opgelost moet worden. Dat het weg moet.
Natuurlijk kun je er alles aan doen om het niet erger te maken, maar het is ook een kunst om er mee te zijn.
Geen fix, geen vlucht, geen schuld en geen medelijden. Alleen maar ruimte voor wat er is, op dìt moment.
Zijn met de pijn
De pijn van onredelijkheid en onverdraagzaamheid
Dat je niet boos wil zijn en het toch bent: op jou, op hem, op haar, op hen ...
Zijn met je lichaam dat niet doet wat jij wil.
De pijn van een lijf dat zo lang de vijand leek, maar het nooit was.
De pijn van verloren tijd, zo voelt dat nu. Het hoeft niet weg ...
Zijn met de pijn van een gebroken gezin
en een gezin dat nooit zal zijn
Zijn met eenzaamheid
Met de angst en het verdriet dat bij een verliefdheid komt
en je daarom liever bent met chaos en stress
en daar ook niet meer past ...
Geen fix
Geen koud water dit keer
Geen verwijten, geen schuld
Geen wijn
Geen medelijden
Geen gezelschap
Geen chips en ook geen komkommer
Geen vulling, geen afleiding
Geen troost
Alleen maar zijn
Zijn met alles dat ik mis
Van gevoelens die ik niet snap
Van tegenstrijdigheden en misverstanden
Onrecht en pesterijen omdat die ander ook niet beter weet
Het hoeft niet weg, het vraagt alleen maar ruimte
Ruimte waarin het mag zijn
Omdat het er nou eenmaal is
Welkom ....